شهر تاریخی ایزدخواست در بخش مرکزی شهرستان آباده و در شمال استان فارس قرار دارد و دارای آثار تاریخی از دوران و اعصار مختلف تمدنی ایران است.
قلعه و پل ایزدخواست، کاروانسرا و خانههای قدیمی روستایی از جمله آثار تاریخی شهر ایزدخواست به شمار میروند که هرکدام به نوبه خود می تواند گردشگران را در این شهر متوقف کند.
قلعه ایزدخواست متعلق به دوران ساسانیان را میتوان یکی از شاخصترین آثار این منطقه توصیف کرد که با سبک معماری خود یکی از عجایب و نمونههای چشمگیر شهرسازی و مهندسی زمان قدیم ایران است.
درابتدای دشت وسیع آباده درآخرین نقطه غربی به فاصله 60 کیلومتر از آباده به طرف اصفهان هر مسافری به شهر ایزدخواست میرسد. این شهر با قلعه تاریخی خود با توجه به قدمت بیش از2000 سال میتواند چند روز برای تماشا و گردشگری، هر مسافری را متوقف کند.
با کمترین هزینه امنیت قلعه و ساکنان داخل آن تأمین میشده است چون از سه طرف با پرتگاهی تقریباً بر حالت عمود نسبت به کف زمین با ارتفاعات مختلف از6 تا 15متر، حتی با کمک ادوات جنگی برای سربازان دشمن غیر قابل نفوذ بوده است.
فقط از یک طرف به قلعه دسترسی بوده که آن هم با حفر زمین حدود 30 متر طول و 4 متر عرض با عمق 4 متر عملاً نفوذ به داخل قلعه غیر ممکن بوده است.
در داخل قلعه منازل حیاط نداشتهاند و پشت بام طبقه اول، حیاط طبقه دوم بوده است و همه در یک همزیستی قوی در قلعه سکونت داشتهاند و با استفاده از اضافی چوب سقفها برای خانههای اطراف حصار قلعه، بالکن ایجاد کردهاند. دیوارها در پایین به صورت سنگ چین هستند که مانع از پوسیدگی خشتها میشده و در بالا از خشت خام استفاده شده است.
سقفهای بعضی مکانها مخصوصا طویلهها که در اولین طبقه قرار دارند و سقف طاقچههای داخل اتاقها به صورت هلالی و بعضا جناقی است که مطابق با سبک دوره ساسانیان میباشد.
قلعه ایزدخواست متعلق به دوران ساسانیان را میتوان یکی از شاخصترین آثار این منطقه توصیف کرد که با سبک معماری خود یکی از عجایب و نمونههای چشمگیر شهرسازی و مهندسی زمان قدیم ایران است.
سردر قلعه به علت نامعلومی تخریب شده و با همان مصالح بجای مانده از سردر قبلی مجددا به صورت فعلی بازسازی شده است و فقط درب چوبی آن عوض شده است.
در حدود دو قرن پیش به علت تخریب حمام قلعه، شخصی با هزینه سفر حج خود یک باب حمام با کلیه امکانات و تزئینات آن زمان به سبک حمامهای دوره صفوی میسازد که یکی از زیباترین بناهای داخل قلعه محسوب میشده است.
خانهسازی در قلعه نیز در حد بی نظیری بوده که ضمن استفاده کردن از مصالح چوب و گل به صورت خشت کمترین سنگینی را بر کف قلعه ایجاد کرده و همچنین توانسته اند ساختمانهایی را در 5 طبقه بسازند که با امکانات آن زمان در یک فضای محدود بسیار قابل تامل است که هم جواب ازدیاد جمعیت را می داده و هم با استفاده از ارتفاع طبقات، چشم اندازی بسیار زیبا به وجود میآمده که مردم هم میتوانستند زمینهای کشاورزی خود را از داخل خانه تماشا کنند و هم در دل طبیعت باشند.
اما آنچه امروز از این قلعه و خانه های روستایی تاریخی اطراف آن باقیمانده ویرانه هایی از دیوارهایی بوده که بر فراز تپه ای واقع شده و کوچکترین اثری از نگهداری نیز در آن دیده نمیشود.
قلعهای که روزی دشمنان هیچ راه نفوذی را در آن نمیتوانستند پیدا کنند امروز زوال و فرسایش به خوبی راه تسخیر آن را پیدا کرده و گویی برای متولیان امر رسیدگی به این قلعه هیچ جذابیتی ندارد.