مناره آجُری یکی از آثار باستانی شهر خرمآباد و متعلق به قرن چهارم هجری قمری میباشد. این بنا با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در جنوب خرمآباد و در کنار مکان شهر قدیمی شاپورخواست بر روی پایه سنگی بنا شده و حدود ۳۰ متر ارتفاع دارد. قطر سطح تحتانی آن ۵/۴ متر است و با پیمودن ۹۹ پله دورانی میتوان به بام مناره صعود نمود. بقایای معماری سنگ و گچ با دیوارهای ضخیم در مجاورت مناره (پارک ، میدان شقایق فعلی ) بیانگر وجود تأٍسیساتی نظیر کاروانسرا و مسجد و .... گرداگرد بنا در گذشته می باشد. با توجه به سبک معماری بنا ، احتمالاً تاریخ ساخت آن به دوره فرمانروائی دیلیمان برمیگردد. بلندای آن بر اثر عوامل طبیعی کاهش یافته و اکنون با احتساب پایه سنگی ، ارتفاع آن به 30 متر می رسد . قطر بنا در پائین ترین قسمت به 5/4 متر کاهش می یابد. فضای داخلی آن از 99 پله تشکیل شده است . ورودی مناره در جبهه غربی روی سطح پایه قرار گرفته است . این بنا ارزشمند مربوط به دوره آل بویه (دیلمیان)میباشد.
از این مناره آجری برای هدایت کاروانهایی که به سمت شهر باستانی شاپورخواست میآمدهاند استفاده میشده است. هم اکنون نیز از فراز آن میتوان دورترین چشم اندازهای شهر را مشاهده کرد در گذشته کاروانهای زیادی به کمک این مناره راه خود را پیدا کردهاند و دیدهبانهای زیادی از بالای آن دشمن را دیدهاند و مردم را به موقع از خطر حمله آگاه کردهاند.
این اثر به شماره ۳۷۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاست.
مناره آجُری یکی از آثار باستانی شهر خرمآباد و متعلق به قرن چهارم هجری قمری میباشد. این بنا با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در جنوب خرمآباد و در کنار مکان شهر قدیمی شاپورخواست بر روی پایه سنگی بنا شده و حدود ۳۰ متر ارتفاع دارد. قطر سطح تحتانی آن ۵/۴ متر است و با پیمودن ۹۹ پله دورانی میتوان به بام مناره صعود نمود. بقایای معماری سنگ و گچ با دیوارهای ضخیم در مجاورت مناره (پارک ، میدان شقایق فعلی ) بیانگر وجود تأٍسیساتی نظیر کاروانسرا و مسجد و .... گرداگرد بنا در گذشته می باشد. با توجه به سبک معماری بنا ، احتمالاً تاریخ ساخت آن به دوره فرمانروائی دیلیمان برمیگردد. بلندای آن بر اثر عوامل طبیعی کاهش یافته و اکنون با احتساب پایه سنگی ، ارتفاع آن به 30 متر می رسد . قطر بنا در پائین ترین قسمت به 5/4 متر کاهش می یابد. فضای داخلی آن از 99 پله تشکیل شده است . ورودی مناره در جبهه غربی روی سطح پایه قرار گرفته است . این بنا ارزشمند مربوط به دوره آل بویه (دیلمیان)میباشد.
از این مناره آجری برای هدایت کاروانهایی که به سمت شهر باستانی شاپورخواست میآمدهاند استفاده میشده است. هم اکنون نیز از فراز آن میتوان دورترین چشم اندازهای شهر را مشاهده کرد در گذشته کاروانهای زیادی به کمک این مناره راه خود را پیدا کردهاند و دیدهبانهای زیادی از بالای آن دشمن را دیدهاند و مردم را به موقع از خطر حمله آگاه کردهاند.
این اثر به شماره ۳۷۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاست.