با شهادت امام رضا (ع) در سال 203 پیکر پاک آن حضرت را در کنار قبر هارون الرشید که به بقعه هارونی مشهور بود به خاک سپردند. این عمارت در میان خانه باغ بزرگ و مصفایی قرار داشت که محل حکمرانی مالک آن «حمید بن قحطبه طایی» والی توس بود.

در عصر سامانیان افرادی همچون عمیدالدوله فایق و ابوبکر- شهمرد به بازسازی این بقعه کمر همت بستند. پس از آن نیز در سالیان بعد در زمان سلطنت سنجر سلجوقی توسط «شرف الدین ابوطاهر قمی» و در دوره خوارزمشاهیان و تیموریان نیز اقداماتی در راستای بازسازی و تکمیل تزئینات حرم مطهر انجام گرفت. در زمان خوارزمشاهیان (612 هـ. ق) کتیبه کاشی خشتی زیبایی به خط ثلث برجسته بر روی دیوار دو طرف در ورودی حرم از جانب رواق دارالحافظ نصب شد که بر آن نام و نسب حضرت رضا (ع) تا حضرت امیرالمونین علی (ع) ذکر شده است. چند کتیبه و همچنین سه محراب دیگر نیز مربوط به این دوره است که در مجموعه ابنیه متبرکه موجود هستند. بنای دارالحافظ دارالسیاده، تحویل خانه یا خزانه و مدرسه‌های پریزاد، بالاسر و دو در نیز مربوط به دوره تیموری می‌باشند. مسجدجامع گوهرشاد که بانی آن «گوهرشاد آغا» همسر «شاهرخ تیموری» است از دیگر یادهای این دوره می‌باشد.

مشاهده آب و هوای فعلی جاذبه ها و دیدنی های خراسان رضوی 

اطلاعات مفید :

تجربیات و خاطرات خود را از حرم مطهر امام رضا (ع) با دیگران به اشتراک بگذارید.

دیدگاه کاربران

نام: * پست الکترونیک: * متن: *

کد امنیتی: *