این ناحیه تفریحی به خاطر مجاورت با شهر ایلام و نزدیکی به یکی دیگر از تفریحگاه‌های زیبای طبیعی به نام منجل، مورد استفاده وسیع مردم و دوستداران طبیعت به ویژه درایام فصول بهار و پاییز قرار می‌گیرد.
 در حد فاصل بین این تفریحگاه و ناحیه منجل، چشمه‌سارها و باغات زیبای سلطان آباد قرارگرفته است.
 کوه معروف قلاقیران که از آن به عنوان نماد شهر و استان ایلام یاد می‌شود دراین ناحیه قرار دارد.

کوه قلاقیران در 3 کیلومتری شهر ایلام قرار دارد. این کوه را به لحاظ جلوه‌‌ی طبیعی باید در زمره یکی از بهترین نقاط کوهستانی کشور به شمار آورد.

یکی از آثار تاریخی این شهرستان که همیشه مورد توجه بوده «پل تاریخی گاومیشان» است که بخشی از تاریخ و قدمت این شهرستان بر روی این پل نمایان شده است.

پل تاریخی و زیبای گاومیشان که بقای آن متعلق به دوران ساسانی است بر روی رودخانه «سیمره» پس از تلاقی با رودخانه کشکان ساخته شده است و بر اساس نظریات مختلف وجه تسمیه نام این پل بر گرفته از «گومیشه» یعنی محل پرورش گاو است. اما بعضی از مورخان تاریخ مانند «سراورل استین» نام این پل را«گاماسا» می‌دانند («گاماسا» از دو کلمه «گا» یعنی گاو و «ماس» به معنی ماهی تشکیل شده است.)

قوس های جناقی آجری و سایر تعمیرات سنگی و نمای فعلی پل بیانگر مرمت این پل در دوران بعد به خصوص دوران اتابک لر کوچک است.

پل تاریخی گاومیشان از پنج چشمه بزرگ تشکیل شده است که در حال حاضر فقط یکی از این چشمه‌ها سالم است و ارتباط چشمه‌ها با مسیر حرکت آب و طغیان آن محرز است.
 این پل بسیار فنی و پیچیده ساخته شده است به طوری که رقیبی جدی برای پل‌های مهم بشمار می‌رود.

پایه‌ها و تکیه‌گاه‌های اصلی پل مدور و قطور است و مصالح آن از سنگ‌های مکعبی بزرگ و تراشیده با ابعاد مساوی تشکیل شده است. این مصالح به صورت «رگ چین» به روی هم چیده شده‌اند و پایه اصلی پل را به وجود آورده‌اند. داخل پایه‌ها نیز از قلوه سنگ و ملاط گچ پر شده و مصالح پل سنگ و ملاط گچ و در سقف تاق‌ها از آجر است که همگی در پیچیدگی این پل نقش دارند.

تاق‌های جناغی، دالان‌ها و راهروها همگی از آجرهایی به ابعاد 20 در 25 سانتی‌متر ساخته شده است و نمای این پل تاقچه‌های مسدود و باز و موج شکن‌هایی دارد که به وسیله راهروها با چند پل به هم متصل می‌شوند که این نیز حتی در دوران کنونی بسیار مهندسی شده به نظر می رسد.
 وجود پله‌ها در میان دالان ستون میانی، بیانگر این امر است که این پل فقط یک پل ارتباطی نبوده بلکه راهروهای داخل و پلکان نشان از این دارد که کاروان‌ها از این پل به عنوان سرپناه به هنگام عبور استفاده می‌کردند.

یکی از مورخان تاریخ بنام سرهنری راولینسون در سفرنامه خود درباره این پل می نویسد: «پلی که هم اکنون بر روی سیمره  (دره شهر فعلی) قرار دارد یکی از بهترین پلهای ایران است که حسین خان بزرگ (والی بزرگ و معروف ایلام و لرستان) به سال 1008 هجری قمری این پل را تعمیر کرده است».

به اعتقاد مورخان این پل در سال 1334 هجری قمری بر اثر زلزله از بین رفته است.
 پل تاریخی گاومیشان در سال 1377 به شماره 2222 توسط سازمان میراث فرهنگی کشور در آثار ملی کشور ثبت شده است.

قلعه مذکور دارای بخش‌های متعددی از جمله باروی قلعه، برجک‌های دیده بانی و نگهبانی، ورودی قلعه، اماکن مسکونی و شاه‌نشین، تونل و پلکان متعلقه بوده است. با عنایت به شیوه معماری، ساختار، نحوه استفاده از مصالح، اجرای طاق‌ها، مطالعه و بررسی سفال‌های سطحی منطقه و مقایسه بادگیر اماکن تاریخی حفاری شده، این اثر فرهنگی-تاریخی مربوط به دوران ساسانیان است.

این قلعه تحت حفاظت اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان ایلام است که در سال 1380 به جهت اهمیت آن و انجام مطالعات باستان شناسی و حفاظت و مرمت آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.

این تنگه، درهٔ باریک و ژرفی است که در منطقه‌ای سرسبز واقع شده‌است. در درون این تنگه نیز رودی روان است. محل این تنگه در ۵۰ کیلومتری جاده ایلام-دره‌شهر است. ۷۵ هکتار از اراضی تنگه رازیانه در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به عنوان اثر طبیعی-ملی معرفی شد و در همان سال این اثر در فهرست آثار طبیعی ملی ایران قرار گرفت. این ثبت آن را در طبقه دوم سازمان بین‌المللی IUCN قرار داده‌است.

تنگه‌ها و شیارهای فرسایشی از منابع عمده و ژئوتوریسمی در استان ایلام محسوب می‌شوند. این تنگه‌ها بیشتر در سازند آسماری دوره الیگو میوسن تشکیل شده‌اند. علت اصلی پیدایش آنها فعالیتهای تکتونیکی، فرسایش و عمل انحلال است.

تنگه رازیانه در 57 کیلومتری جنوب ایلام در حاشیه جاده ارتباطی ایلام به دره شهر و بعد از روستای چنارباشی قرار دارد.

دو دریاچه زیبا به وسیله کانلی طبیعی به عرض 8 متر و عمق 4 متر به طول 70 متر به هم مرتبط هستند. این دو دریاچه دارای آبی زلال هستند به طوری که می توان تا عمق 30 متری آن را که شبیه آکواریوم پر از ماهی است، مشاهده کرد.

این امامزاده در 17 کیلومتری شمال شرقی دره شهر در دهستان ارمو واقع شده است. این بقعه از جنوب به تنگ بهرام چوبین واقع در دامنه کبیرکوه و از شمال به رود سیمره محدود می‌شود. در اطراف این بنا قبرستانی قدیمی از دوره‌ی اسلام وجود دارد.

اطراف آرامگاه چشمه‌ساران پر آب و درختانی از نوع زبان گنجشک که دارای عمر زیادی هستند قرار دارد. 

در زمان هلاکو خان مغول ساختمانی کوچک بر روی مقبره امامزاده علی صالح احداث گردیده بود ولی این ساختمان در زمان قاجار به دستور والی ابوقداره تجدید بنا شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی این آرامگاه به طور کلی تجدید بنا گردیده است.

تنگه بهرام چوبین از مناطق گردشگری در فصل بهار و تابستان برای مردم دره شهر و شهرستان‌های مجاور به شمار می‌آید.