این مجموعه عرضه‌کننده اقلام سوپر مارکت، میوه و سبزیجات، شیرینی، شکلات، اسباب‌بازی، لوازم آرایشی، زیورآلات، لوازم التحریر، لوازم خانگی، پوشاک، فست فود و... است.

از خصوصیات و ویژگی‌های این مجتمع باید به تلفیق ساختار معماری سنتی و مدرن و هندسه منحصر به فرد، دارای بزرگترین گنبد به قطر 50 متر شبیه به الماس تراشیده و بسیار زیبا، اختصاص بزرگترین وید مرکزی طبقاتی در نوع ساختمان‌های تجاری، امکان دسترسی به تمامی طبقات به وسیله آسانسور، وجود آبنمای منحصر به ‌‌فرد با تکنولوژی نوین و امکانات و خدمات رفاهی غرفه‌داران و مشتریان اشاره کرد. از جمله تسهیلات الماس شرق پارکینگ طبقاتی، رستوران، بازار چند منظوره، شهربازی سرزمین عجایب، مرکز فوریت‌های پزشکی، مراکز بانکی و اطلاع‌رسانی است. در هر طبقه از این مجتمع فروشندگان لوازم صوتی تصویر، لوازم خانگی، چینی و بلور، تلفن همراه و رایانه، به ارایه خدمات می‌پردازند.

از عمده هدف‌های این نمایشگاه توسعه صنعت نمایشگاهی در ایران از طریق برگزاری برنامه‌‌های تخصصی بین‌المللی و خارجی است. فضای این مرکز 600000 مترمربع می‌باشد که در حال حاضر تنها 250000 مترمربع آن در حال بهره‌‌‌برداری است.

نمایشگاه بین‌المللی مشهد دارای 12000 مترمربع فضای سالنی، به نام‌های بهار، ابوسعید، مولوی، B1 – B2 – فردوسی و خیام، 17000 مترمربع غرفه‌های باز، سالن کنفرانس با ظرفیت حداکثر 500 نفر و فضای سبز به وسعت 80000 مترمربع بوده که امکانات و تسهیلاتی از جمله ایستگاه تاکسی، مسجد، رستوران، پارکینگ، مرکز خدمات پزشکی، محل رزرو هتل و بلیط هواپیما، برای بازدیدکنندگان از این مجموعه در نظر گرفته شده است.

هر بازار با وجود 7 هشتی در دو طبقه همکف شامل 100 باب مغازه و طبقه اول دارای 120 مغازه است.

این مرکز خرید دارای انواع سوغاتی‌های مشهد و مایحتاج زائرین از قبیل انگشتر فیروزه، انواع عقیق، عطریات، زعفران، نبات، مهر و سجاده، تسبیح، پوشاک و شیرینی‌جات می‌باشد که به دلیل نزدیکی به مجموعه حرم مطهررضوی مورد اقبال و توجه گردشگران قرار دارد.

طبق مدارک و متون تاریخی بانی بنای فعلی «شرف الدین ابوطاهربن سعدالدین عل القمی» است که مدتی حکومت مرو و سرانجام صدرات سلطان سنجر را برعهده داشت. باتوجه به کتیبه موجود بنای رباط به سال ۵۴۹ هجری قمری در زمان سلطان سنجرسلجوقی با مصالح آجر و گچ ساخته شده‌است و بی‌شک یکی از شاهکارهای هنر ایرانی به شمار می‌رود.

این بنا در حاشیه جاده قدیم نیشابور-سرخس (جاده ابریشم) و شش کیلومتری جاده سرخس -مشهد بعد از تپه‌های کم ارتفاع روستای شورلق قرار دارد. شکل این رباط از دور به دژی بزرگ شبیه‌ است و از داخل به مانند یک کاخ جلوه می‌کند.

این بنا دو صحن دارد و هر صحن دارای چهار ایوان به شکل چلیپا (صلیب) و شبستان می‌باشد و همچنین آجر چینی و کتیبه‌های آن جلوه خاصی دارد. در این رباط چند مسجد و محراب دیده می‌شود که همه با کتیبه‌های گلی و گچی تزئین شده‌اند. کتیبه‌ها عمدتاً باقی‌مانده از دوران سلجوقی است. در وسط رباط حوض بزرگ، در اضلاع جنوبی دو اصطبل برای استراحت اسب‌ها و در اطراف دهلیزهائی برای اسکان مسافران وجود دارد.

اغلب این آثار که توسط زائران امام رضا (ع) اهدا شده را می‌توان در دو بخش تقسیم کرد؛

• ابزار و ادواتی که در حرم مطهر کاربرد داشته نظیر ابریق، گلگیر شمع، قفل‌ها
• آثار مربوط به بنای حرم مطهر، همچون ضریح قدیمی، محراب‌ها، کاشی‌ها

در این منطقه وجود درختان کهنسال، رودخانه فصلی، باغ وحش مشهد و همچنین شهربازی کوهستان پارک شادی باعث جذابیتی مضاعف گردیده و علاوه بر شهروندان مشهدی غالب زائرین بارگاه امام هشتم نیز از این منطقه دیدن کرده و ساعاتی و حتی ایامی را در آن اتراق می‌نمایند .

این مسجد، اولین مسجد چوبی مقاوم در برابر زلزله در جهان می‌باشد. این بنا ۲۰۰ مترمربع وسعت دارد و سقف آن به صورت شیروانی می‌باشد. دو مناره آن ۱۳ متر از سطح زمین ارتفاع و وزن هر یک تقریباً ۴ تن است. شکل ظاهری مسجد به صورت کشتی‌ای وارونه بر زمین است. در ساخت این مسجد که حدود ۲ سال طول کشیده، ۴۰ تن چوب استفاده شده است.

اجداد «سلطان غیاث‌الدین محمد» بسیار متعالی و اشخاص ذی نفوذی بوده‌اند به نحوی که در سده پنجم تا نهم هجری اداره اصلی حرم حضرت رضا(ع) را به عهده داشتند به همین علت نام آن‌ها بر روی اغلب اشیای تاریخی آستان قدس رضوی مانند کاشی‌های سنجری، سنگاب خوارزمشاهی و در مسجد بالا سر کتیبه شده است. ایشان در قرون هفتم تا نهم هجری نقیب سادات شهر مشهد و در سده نهم تا یازدهم هجری از جمله بزرگان این شهر بوده‌اند. گویا بنایی که بر مزار وی ساخته شده همزمان با وفاتش در زمان سلطنت شاهرخ تیموری بوده است. بنابراین قدیمی‌ترین بنای مشهد پس از حرم مطهر بر جای مانده از سادات موسوی است.

وجه تسمیه بنا به «گنبد خشتی» نیز به دلیل آجری یا خشتی بودن آن بوده است. فضای ورودی بنا از ضلع جنوبی آن وارد رواقی چهار ضلعی می‌شود و سپس به محوطه اصلی، با چهار شاه‌‌نشین منتهی می‌گردد. در زمان احداث بنا «سوره ملک» با خط خوش ثلث در زیر پوشش داخلی، کتیبه شده، لبه‌های چهار ایوان نیز با سوره واقعه به قلم شیوای ریحان آراسته گردیده است. بنابر شواهد، گنبد خشتی در زمان قاجار مرمت و فضای داخلی آن با نقاشی وکتیبه مزین شده است.
آدرس: خیابان طبرسی، کوچه نوغان، نزدیک فلکه طبرسی

بارها و در زمان‌های مختلف، بر اثر عوامل طبیعی و انسانی صدمات فراوانی متوجه مسجد گوهرشاد شده است؛ از جمله در زمین لرزه سال ۱۰۸۴، ایوان مقصوره صدماتی دید که بازسازی گشت. از جمله مرمت‌های دیگر مسجد پس از گلوله‌باران روس‌ها در سال ۱۳۳۰ هـ. ق بود که به صدمه دیدن گنبد و ایوان‌های مسجد منجر گردید؛ این صدمات در سال ۱۳۳۹ قمری  مرمت گردیدند.

در عصر سامانیان افرادی همچون عمیدالدوله فایق و ابوبکر- شهمرد به بازسازی این بقعه کمر همت بستند. پس از آن نیز در سالیان بعد در زمان سلطنت سنجر سلجوقی توسط «شرف الدین ابوطاهر قمی» و در دوره خوارزمشاهیان و تیموریان نیز اقداماتی در راستای بازسازی و تکمیل تزئینات حرم مطهر انجام گرفت. در زمان خوارزمشاهیان (612 هـ. ق) کتیبه کاشی خشتی زیبایی به خط ثلث برجسته بر روی دیوار دو طرف در ورودی حرم از جانب رواق دارالحافظ نصب شد که بر آن نام و نسب حضرت رضا (ع) تا حضرت امیرالمونین علی (ع) ذکر شده است. چند کتیبه و همچنین سه محراب دیگر نیز مربوط به این دوره است که در مجموعه ابنیه متبرکه موجود هستند. بنای دارالحافظ دارالسیاده، تحویل خانه یا خزانه و مدرسه‌های پریزاد، بالاسر و دو در نیز مربوط به دوره تیموری می‌باشند. مسجدجامع گوهرشاد که بانی آن «گوهرشاد آغا» همسر «شاهرخ تیموری» است از دیگر یادهای این دوره می‌باشد.

طراح این بنای یادبود هوشنگ سیحون است و در مراسمی در تاریخ ۱۲فروردین ۱۳۴۲ خورشیدی رونمایی شد. سازندگان این آرامگاه چند کارگر نیشابوری بودند که در مراسم رونمایی از آنان توسط دولت وقت قدردانی شد.

مقبره شیخ فریدالدین عطار در جنوب شرقی نیشابور به فاصله 5/6 کیلومتر در مسیر جاده نیشابور به مشهد ودر طرف شرق قرار دارد.

ارتفاع این بقعه در حدود هشت متر است وچهار در داشته که اکنون یک در رو به شمال آن باز است. این آرامگاه از عهد سلطان حسین بایقرا و امیر علیشیر نوائی وزیر دانشمند وی بجا مانده است، البته نخستین بنای آرامگاه عطار اندکی بعد از شهادت او توسط قاضی القضاة یحیی بن صاعد از بزرگان نیشابور ساخته شد.

در سال 1314 ه.ش انجمن آثار ملی اقدام به کاشیکاری و مرمت تزئینات آرامگاه عطار نمود و محوطه ای زیبا در جوار بقعه سازماندهی کرد. آرامگاه عطار بنایی هشت ضلعی است که گنبد آن کاشیکاری و مزین به گل و بوته و نقوش هندسی و کتیبه کوفی و معلقی می‌باشد. بر بدنه خارجی این بنا چهار ایوان ورودی ایجاد شده است، گنبد بنا دوپوشه است و فضای داخلی آرامگاه نیز هشت ضلعی است. سنگ مزار عطار از نوع افراشته سیاه رنگی است که بر روی آن اشعاری به خط ثلث نوشته شده است.