ارگ کریمخانی، مهمترین و بزرگترین بنای دوران زندیه است که در سال 1180 هجری قمری به دستور کریمخان زند ساخته شده است. این ارگ، مرکز حکومتی کریمخان و خاندان زند و همچنین محل سکونت آنان بوده است. این ساختمان با زیر بنای 4000 متر مربع و در زمینی به گستردگی 12800متر مربع بنا شده است.
دیوارهای آجری این بنا، 12 متر ارتفاع دارند و در هر چهار گوشه ارگ، برجی به ارتفاع حدود 15 متر قرار دارد. بر روی بدنه دیوارها و برجها، نگارههای ساده و زیبای آجری دیده میشود. بر سردر ارگ، صحنه نبرد کشته شدن دیو سفید به دست رستم به صورت کاشیکاری هفت رنگ نقش بسته است. این کاشیکاری در دوران قاجاریه به ارگ افزوده شده است.
یک هشتی، ورودی ارگ را تشکیل میدهد که از یک سو به حیاط خلوت و از سویی دیگر، به محوطه داخلی ارگ راه پیدا میکند. ارگ دارای شاهنشین شمالی (زمستاننشین)، شاهنشین جنوبی (تابستاننشین) و ساختمان غربی چهار فصل است. برخلاف نمای بیرونی، ساختمان داخلی ارگ از نمای زیباتری برخوردار است.
داخل اتاقها با نقشهای اسلیمی، ترنج و گل و مرغ تزئین شده است. پس از سرنگونی حکومت زندیه و روی کار آمدن سلسه قاجار، ارگ به دارالحکومه تبدیل شد و به مکانی برای استقرار والیان و حاکمان فارس تبدیل گردید و تا اوایل سلطنت پهلوی به عنوان زندان مورد استفاده قرار میگرفت.
بخشی از تزئینات این بنا، توسط خاندان قاجار به تهران منتقل شد. این بنا در سال 1351 خورشیدی در فهرست آثار ملی ثبت شد.